سیاه‌گیله یا قره‌قاط (قره‌قات)
( Vaccinium arctostaphylos)
نام گیاهی درختچه‌ای از سرده واکسینیوم است که در جنگل‌های گیلان (اسالم) می‌روید. میوهٔ آن خوراکی و به رنگ ارغوانی تیره یا سیاه است. میوه و برگ‌های سیاه گیله در تهیه داروهای گیاهی کاربرد دارند.
میوه آن حاوی ترکیباتی به نام «آنتی سیانوسید» است که رگ‌های خونی را تقویت می‌کند، جریان خون را بهبود می‌بخشد و می‌توان از آن در درمان اختلالات چشمی نظیر رتینوپاتی دیابتی، آب مروارید و آب سیاه و اختلالات گردش خون در بدن نظیر رگ‌های واریس و بواسیر استفاده کرد.
این ترکیبات همچنین شبکیه چشم را تقویت می‌کند که مسوول دید در شب و سازگاری با نور است.
خلبانان بریتانیایی در طول جنگ جهانی دوم قبل از عزیمت به عملیات بمباران شبانه سیاه گیله مصرف می‌کردند چون در اثر مصرف آن قدرت بینایی آن‌ها تقویت می‌شد.
سیاه گیله خشک در طول سالیان متمادی برای درمان اسهال مورد مصرف بوده‌است.
این گیاه حاوی میزان بالای تانن است، که به کنترل و کاهش التهاب روده‌ای (که سبب اسهال می‌شود) کمک می‌کند.
عصاره سیاه گیله، نیز می‌تواند معده را در مقابل زخم معده حفاظت کند.
مصارف درمانی سیاه گیله:
میوه سیاه گیله تازه یا خشک شده یا برگ‌های آن به عنوان چای قابل مصرف است.
عصاره آن به صورت کپسول‌های پودری عرضه می‌شود و باید حاوی 25 درصد آنتی سیانوسیدها باشد.
درمان اختلالات چشم و گردش خون:
مصرف عصاره سیاه گیله (حاوی 25 درصد آنتی سیانوسید) به صورت کپسول به میزان 480 میلی گرم در روز در دو یا سه نوبت است که پس از بهبودی، باید مصرف آن روزانه 240 میلی گرم ادامه یابد. هدف از تداوم مصرف آن پیشگیری از بیماری است.
درمان گرفتگی‌های قاعدگی و پیشگیری از زخم:
20 الی 40 میلی گرم عصاره آن روزانه سه بار، 2 الی 4 میلی لیتر تنتور (1/5) روزانه سه بار یا روزانه نصف لیوان سیاه گیله تازه را مصرف کنید.
درمان اسهال:
5 تا 10 سیاه گیله خشک کوبده شده را در آب سرد حل کنید و به مدت 10 دقیقه بجوشانید و سپس از صافی عبور دهید و مصرف کنید.
درمان دیابت:
یک لیوان آب جوش را روی بیش از 1 گرم (تقریباً نصف قاشق چای خوری) برگ سیاه گیله بریزید و پس از 10 الی 15 دقیقه آن را از صافی عبور دهید. مصرف طولانی مدت باید حتماً زیر نظر پزشک معالج باشد.
دیدگاه خود را بنویسید